Το Dragon Age Origins δεν ήταν απλώς καυλιάρης – ήταν για το σεξ

Το Dragon Age Origins γιορτάζει τα 15 χρόνια του σήμερα, 3 Νοεμβρίου 2024. Παρακάτω, εξετάζουμε τον ρόλο του ως μια τολμηρή, αν και άβολη, προσπάθεια να χρησιμοποιήσει το σεξ ως κεντρικό θέμα και ως μηχανικό.

Το σεξ και τα βιντεοπαιχνίδια είχαν πάντα μια άβολη σχέση. Το να παίζεις smut στο Atari 2600 είναι σαν να βλέπεις γρατζουνιές στο γυμνάσιο. Μεγάλο μέρος της πορνογραφίας που διακινείται στο Steam είναι ενοχλητικό και μη ελκυστικό. Ακόμη περισσότερα mainstream παιχνίδια στη σύγχρονη εποχή είχαν μια γεμάτη σχέση με το σεξ. Οι ήμερες σκηνές στο Mass Effect απέσπασαν ένα παρανοϊκό ρεπορτάζ του Fox News. Τα τελευταία χρόνια έχουν καταγραφεί ρομαντικές σκηνές στους παίκτες του δικτύου Baldur’s Gate 3, προσωρινές απαγορεύσεις Xbox. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα mainstream παιχνίδι που έχει μια τολμηρή απεικόνιση του σεξ. Όμως, πριν από 20 χρόνια, το Dragon Age: Origins πήρε μια τολμηρή, αν και λανθασμένη, ταλάντευση.

Το Dragon Age: Origins εξακολουθεί να είναι μια περίεργη μίξη. Η βασική πλοκή είναι καθαρά Tolkien-esque: μια συντροφιά πολεμιστών από όλη τη γη οδηγούνται μαζί για να σταματήσουν την «μάστιγα», μια ορδή πλασμάτων δαιμόνων αφιερωμένων στην καταστροφή κάθε ελεύθερης ζωής. Στην πράξη, ωστόσο, το παιχνίδι παίρνει τα περισσότερα από τα δραματικά του στοιχεία από το A Song of Ice and Fire (τα βιβλία, όχι το Game of Thrones). Ο ευγενής Loghan αφήνει τον βασιλιά Cailan να πεθάνει, πυροδοτώντας μια βίαιη κρίση διαδοχής. Η μαγεία, αν και πιο συνηθισμένη από ό,τι στο Westeros, περιθωριοποιείται, φοβάται και αστυνομεύεται. Ακόμη και η ίδια η μάστιγα μοιάζει με τους white walkers, δηλαδή μια θεμελιώδη υπαρξιακή απειλή από τον φυσικό κόσμο.

Με άλλα λόγια, το Dragon Age: Origins, παρόλο που κρατά ιδέες υψηλής φαντασίας όπως τα αρχαία ξωτικά και οι υπόγειες μητροπόλεις των νάνων, έχει μια ισχυρή κλίση σκοτεινής φαντασίας. Αυτό επεκτείνεται κάπως στην αντιμετώπιση του σεξ και του ρομαντισμού. Όπως και οι επιρροές του, η προσέγγιση του DA:O είναι σε μεγάλο βαθμό ετεροφυλόφιλη, ενδιαφέρεται για τις γραμμές αίματος, την καταγωγή και, καλά, τον εμποτισμό. Αυτό εκδηλώνεται με αρκετά ήμερους τρόπους, όπως η αξίωση του συντρόφου Templar Alistair για τον θρόνο, και με παράλογους τρόπους, όπως η μάγισσα Morrigan που εκλιπαρεί τον παίκτη να την εμποτίσει με το πνεύμα του αρχδαίμονα, αρχηγού της μάστιγας. Αν παίζεις άντρας, σου κάνει πρόταση απευθείας, αλλά αν είσαι γυναίκα πρέπει, ακόμα πιο κωμικά, να βρεις κάποιον άλλο για να κοιμηθεί μαζί της.

Αυτή τη στιγμή, το σεξ είναι συναλλακτικό. Εξυπηρετεί έναν σκοπό, αλλά δεν αφορά απαραιτήτως τον ρομαντισμό ή την αγάπη. Η Morrigan προτείνει έναν άνδρα παίκτη ακόμα κι αν έχει αποχωρήσει από το πάρτι. Θα κοιμάται με χαρακτήρες που θεωρεί απεχθή και μη ελκυστικούς. Είναι ένα μέσο για έναν σκοπό. Από κάποια άποψη, αυτό δεν είναι ακριβώς αξιοσημείωτο. Οι περισσότερες σεξουαλικές συναναστροφές στα βιντεοπαιχνίδια αντιμετωπίζονται ως ανταμοιβές για καλοσύνη και παίζονται στις σκηνές του τέλους του παιχνιδιού. Ο ρομαντισμός είναι μια ανταμοιβή για το να παίζεις σωστά.

Το Dragon Age: Origins δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό. Στην πραγματικότητα, είναι ίσως ένα κραυγαλέο παράδειγμα του πόσο ρηχό μπορεί να είναι αυτό το είδος αφηγηματικού σχεδιασμού. Ανεξάρτητα από το πόσο ανταγωνίζεστε ή εκφοβίζετε τα μέλη του κόμματος, μπορείτε να κερδίσετε τη στοργή τους με μια σειρά από δώρα. Υπάρχει ακόμη και DLC επί πληρωμή που γεμίζει το απόθεμά σας με μπιχλιμπίδια που αναδεικνύουν στο έπακρο τη αγάπη του πάρτι σας. Μπορείτε κυριολεκτικά να αγοράσετε το δρόμο σας στην καρδιά τους.

Ωστόσο, το Dragon Age: Origins είναι καλό στο να γειώνει τους χαρακτήρες του στην πολιτική και σε μια κουλτούρα που υπάρχει έξω από αυτούς. Η χρήση του σεξ από τη Μόριγκαν για να πάρει δύναμη προέρχεται από το παρελθόν της ως μάγος που αναγκάστηκε να κρυφτεί από την καταπιεστική εκκλησία. Οι μάγοι αποθαρρύνονται από το να κάνουν παιδιά. η επικρατούσα πεποίθηση είναι ότι όσο περισσότεροι μάγοι υπάρχουν, τόσο περισσότερη δύναμη πρέπει να καταναλωθεί για να τους αστυνομεύσει. Το τελετουργικό του Morrigan να παγιδεύει τον αρχδαίμονα είναι μια τεράστια παράβαση αυτού του περιορισμού. Με άλλα λόγια, η επιλογή να ακολουθήσετε το τελετουργικό της Morrigan είναι μια επιλογή που έχει συνέπειες πέρα ​​από το σεξ. Αλλά η καρδιά του είναι η ώθηση και η έλξη της συναίνεσης και της ευαλωτότητας.

Ο Morrigan είναι το πιο επιτυχημένο παράδειγμα αυτού του είδους χαρακτηρισμού, αλλά όχι η εξαίρεση. Και τα δύο πιθανά queer ρομάντζα – ο βάρδος Leliana και ο δολοφόνος Zevron μπορούν να ερωτευτούν από έναν φύλακα οποιουδήποτε φύλου – είναι αλλοδαποί, που προέρχονται από μέρη όπου η σεξουαλική κουλτούρα είναι πιο ελεύθερη και ευκολότερη. Αν και θρησκευόμενη, η Λελιάνα απορρίπτει την αγαμία της εκκλησίας. Ο Ζεβρόν μεγάλωσε από εργάτριες του σεξ. Η ιδιότητα του Άλιστερ ως παρθένου σχολιάζεται ανοιχτά και χλευάζεται. Όλα αυτά είναι να πούμε, Dragon Age: Οι σύντροφοι του Origin έχουν ο καθένας ένα σεξουαλικό ιστορικό (ή εμφανή έλλειψη αυτού). Αυτό το ιστορικό πληροφορεί πώς σας συμπεριφέρονται και τη συνολική τους στάση απέναντι στο σεξ. Ο Ζεβράν, για παράδειγμα, είναι χαλαρός και φλερτάτης, ενώ ο Άλιστερ είναι ανασφαλής, αποτρεπτικός και σαρκαστικός. Κανένας από αυτούς τους χαρακτήρες δεν καθορίζεται από τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την εμπειρία του, αλλά και οι δύο δηλώνουν τον χαρακτηρισμό τους καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Αυτό δεν σημαίνει ότι το Dragon Age: Origins τα χειρίζεται όλα αυτά καλά. Για να το θέσω ελαφρά, το DA:O είναι ανώριμο. Στις πιο ανάλαφρες στιγμές του, έχει μια ειλικρινά νεανική αίσθηση του χιούμορ. Χρησιμοποιεί το σεξ και τη βία ως φθηνό και ως επί το πλείστον αναποτελεσματικό μέσο σοκ. Οι χαρακτήρες ξεφεύγουν από τακτικές μάχες βουτηγμένες στο αίμα, κάτι που είναι τόσο κωμικό που κάθε πραγματικός θράσος δεν έχει κανένα αντίκτυπο. Στην προέλευση των City Elf, το DA:O χειρίζεται τη σεξουαλική επίθεση και τη ρατσιστική βία με άσεμνο τρόπο, ως τραύμα φόντου για την κενή πλάκα του χαρακτήρα του παίκτη. Τα αστεία για το σεξ είναι άφθονα, αλλά ως επί το πλείστον αντιστοιχούν σε ζωοτροφές για το γυμνάσιο.

Η συνάντηση με την πειρατή Ισαβέλλα είναι η πιο εμβληματική τόσο από τις επιτυχίες όσο και από τις ελλείψεις του παιχνιδιού. Εάν περάσετε έναν έλεγχο πειθούς, μπορείτε να κοιμηθείτε με την Isabella για να κερδίσετε μια υποκατηγορία (ναι, όλα είναι συναλλακτικά). Άλλα μέλη του κόμματος μπορούν να έρθουν μαζί σας. Δεν είναι σαν να μην υπάρχουν μερικά μεγάλα παιχνίδια που περιλαμβάνουν ομαδικό σεξ — μπορείτε να κάνετε ένα τετ α τετ με δίδυμα στο Baldur’s Gate 3 — αλλά υπάρχουν λιγότερα όπου η ακριβής διαμόρφωση της συνάντησης δεν εξαρτάται μόνο από το αν ο χαρακτήρας του παίκτη και ο σύντροφός τους είναι παιχνίδι, αλλά σε μια αλυσιδωτή αντίδραση ψυχολογίας και επιλογών του χαρακτήρα. Για παράδειγμα, εάν ο Alistair και η Leliana έχουν «σκληρυνθεί» από τα αποτελέσματα των προσωπικών τους αποστολών, θα συμμετάσχουν. Αν όχι, δεν θα το κάνουν. Η Isabella θα ζητά πάντα από τον Zevran να συμμετέχει, ανεξάρτητα από τη ρομαντική του κατάσταση με τον παίκτη. Ευχαρίστως θα υποχρεώσει… εκτός κι αν είναι εκεί ο Άλιστερ, σαν ένας πικραμένος αμφιφυλόφιλος που απορρίπτει τις προτάσεις ενός ζευγαριού σε ένα μπαρ. Αυτή η στιγμή είναι καλύτερη εννοιολογικά παρά στην πράξη, πιο αστεία και πιο περίεργα να διαβάζεις παρά να βιώνεις. Αλλά αντανακλά επίσης μια βαθύτερη σκέψη για τη σεξουαλική ηθική κάθε χαρακτήρα και πώς σχετίζεται με κάθε άλλο χαρακτήρα.

Ωστόσο, υπάρχει ένα επιπλέον πρόβλημα: Το Dragon Age: Origins είναι οπτικά άσχημο. Είναι εξίσου σκούρο καφέ με ένα παιχνίδι Gears of War, αλλά χωρίς τη βάναυση, σκληρότητα των κόμικ που έχει το franchise. Οδηγεί για ένα είδος γειωμένης γκρίνιας, αλλά καταλήγει απλώς να νιώθει βρώμικο. Οι σεξουαλικές σκηνές είναι καλυμμένες και άβολες πέρα ​​από τα συνηθισμένα δεινά της παράξενης κοιλάδας. Οι χαρακτήρες που ποζάρουν με εσώρουχα δεν αισθάνονται ρομαντικοί ή ερωτικοί όσο θυμίζουν το τμήμα οικείων προσώπων ενός καταλόγου της Sears – αν και με ρουστίκ, μεσαιωνικό θέμα. Τα mods μπορούν να βοηθήσουν σε αυτό, αν και μπορούν επίσης να ερεθίσουν τους χαρακτήρες πέρα ​​από κάθε αναγνώριση ή να αποδώσουν το DA:O αισθητικά μακριά από τις αρχικές προθέσεις των δημιουργών του.

Ωστόσο, παρά αυτές τις ελλείψεις, το DA:O ασχολείται με το σεξ με τρόπο που είναι σπάνιος για παιχνίδια του μεγέθους και του προϋπολογισμού του. Εκτός από μερικές στιγμές, το Baldur Gate’s 3 ενδιαφέρεται για το σεξ και τον ρομαντισμό ως διάνυσμα για τόξα χαρακτήρων (καλό!) και ως απλή εκπλήρωση επιθυμιών (κακό! Ο Josh Sawyer συμμερίζεται την εκτίμησή μου). Παρά ορισμένες στιγμές που ξεχωρίζουν στο Cyberpunk 2077 (το σετ side quests της Judy Alveraz είναι ίσως το καλύτερο ειδύλλιο του είδους τους στα βιντεοπαιχνίδια, περίοδος), είναι επίσης σε μεγάλο βαθμό νεανική. Οι δρόμοι της Night City είναι γεμάτες με ενοχλητικές και άγευστες διαφημίσεις, όχι προκλητικές όσο ανόητες.

Σίγουρα, υπάρχουν φωτεινά σημεία. Παιχνίδια όπως το Disco Elysium και το Pentiment δεν διαθέτουν τον παραδοσιακό τρόπο ρομαντισμού βιντεοπαιχνιδιών, αλλά είναι συνδεδεμένα με τα σεξουαλικά ήθη και τις πρακτικές των αντίστοιχων κόσμων τους. Παρ’ όλα αυτά, ακόμη και στην ανοησία του, την ασχήμια του, το Dragon Age: Origins έκανε βήματα προς ένα πιο ενήλικο τοπίο. Δεν μπορώ να μην αισθάνομαι ότι τα παιχνίδια ΑΑΑ έχουν υποχωρήσει από τότε.