Μέχρι τότε αναθεώρηση (PS5) | Πλατεία ώθησης

Υπάρχει λίγο στο Until Then όταν ο έφηβος πρωταγωνιστής μας Mark κοιτάζει το κινητό του. Μόλις έστειλε ένα μήνυμα κειμένου σε μια κοπέλα που του αρέσει, και απλά καθόμαστε εκεί και περιμένουμε. Δεν συμβαίνει τίποτα. Έχει περάσει καιρός. Έχει κολλήσει το παιχνίδι; Τότε συνειδητοποιούμε ότι περιμένουμε επειδή κοιτάζει το δελτίο αποστολής στο μήνυμα κειμένου, ελπίζοντας ότι θα αλλάξει από “Απεσταλμένο” σε “Εφαίνεται”. Δεν το κάνει.

Η μεγάλη επιτυχία του μέχρι τότε δεν είναι το μυστήριο στην καρδιά του, το υπερφυσικό υπόγειο ρεύμα που φεύγει ή η τεράστια γκάμα minigames του. Είναι η αυθεντικότητα με το πώς απεικονίζονται οι εφηβικές σχέσεις εδώ που το πουλάει. Από πιθανά ερωτικά ενδιαφέροντα μέχρι μακροχρόνιους φίλους, οι σχέσεις του Mark φαίνονται αληθινές, ακόμα και στις πιο κουραστικές στιγμές, ή όταν η μετάφραση βγάζει μια ή δύο άβολες γραμμές.

Υπάρχει μια μεγαλύτερη ιστορία εδώ που περιλαμβάνει μια πρόσφατη καταστροφή και πώς ο κόσμος αντιμετωπίζει το όχι και πολύ-τέλος του κόσμου. Υπάρχει ένα πιθανώς υπερφυσικό στοιχείο που περιλαμβάνει προβλήματα μνήμης και εξαφάνιση ανθρώπων. Αλλά μεγάλο μέρος του παιχνιδιού ξοδεύεται απλώς ως έφηβος των Φιλιππίνων. Πηγαίνοντας στα μαθήματα, κουβεντιάζοντας με φίλους, πηγαίνοντας σπίτι, κύλιση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κάντε like στην ανάρτηση κάποιου και ίσως το αναφέρει όταν τον δείτε. Κάτι τέτοιο.

Ελέγχουμε τον Mark με διάφορους τρόπους, κυρίως μετακινώντας τον από αριστερά προς τα δεξιά ή αντίστροφα σε 2D, αλλά και σε μια ποικιλία minigames, όπως όταν εξασκείται στο πιάνο ή ζωγραφίζει. Κάνουμε επιλογές διαλόγου για αυτόν και στις συζητήσεις. Θα πρέπει να μπορείτε να φτάσετε τους τίτλους τέλους σε περίπου δέκα ώρες, αλλά θα συνιστούσαμε να αφιερώσετε λίγο περισσότερο χρόνο και να πάτε για ένα άλλο playthrough. Ασυνήθιστα για το είδος, το Until Then επωφελείται από μια δεύτερη σειρά.

Τελικά, το Until then μοιάζει λίγο με pixelated Life Is Strange. Και όπως τα καλύτερα παιχνίδια Life Is Strange, επιτυγχάνει μια σχεδόν τέλεια ισορροπία μεταξύ της καθημερινότητας της καθημερινότητας και των χαρούμενων και καταστροφικών στιγμών που περιστασιακά διατρυπούν αυτήν την κανονικότητα.